Verdragsgerechtigden en Nederlands verzekerden

Het knelpunt

Op dit moment zijn er bij het CAK ongeveer 124.000 verdragsgerechtigden geregistreerd. Dit zijn gepensioneerden (veruit de grootste groep) en de gezinsleden zonder eigen inkomen van bijvoorbeeld een grensarbeider. Per jaar wordt een groep van gemiddeld vijfduizend burgers met terugwerkende kracht bij het CAK ingeschreven als verdragsgerechtigde.

Deze verdragsgerechtigden krijgen gemiddeld een totale naheffing van tussen de 2.000 en 2.500 euro. Dat komt boven op de reguliere verdragsbijdrage. Daarnaast betalen verdragsgerechtigden in tegenstelling tot Nederlands verzekerden geen eigen risico voor de zorg die zij in Nederland krijgen.

De verschillen tussen verdragsgerechtigden en Nederlands verzekerden zijn moeilijk uit te leggen en ondergraven de solidariteit binnen het zorgstelsel.

Oplossing

Maak de regeling voor verdragsgerechtigden gelijk aan Nederlands verzekerden.

Onze oproep aan de politiek

Maak de regeling eerlijker en beter uitlegbaar:

• Voer een vaste termijn in voor het met terugwerkende kracht kunnen opleggen van de verdragsbijdrage (nu is deze periode onbeperkt). • Trek de periode waarover verdragsgerechtigden zorgtoeslag krijgen, gelijk met de periode waarover de verdragsbijdrage kan worden opgelegd.
• Pas het eigen risico toe op zorg die verdragsgerechtigden in Nederland krijgen.

Voortgang

Mede naar aanleiding van dit knelpunt heeft het ministerie van VWS een onderzoek laten uitvoeren naar de overeenkomsten en verschillen tussen verdragsgerechtigden en verzekerden volgens de Zorgverzekeringswet. De uitkomsten van het onderzoek waren bij het uitbrengen van deze Stand van de Uitvoering nog niet bekend.

Gerda woont in Frankrijk en heeft daar een zorgverzekering. Drie jaar geleden ontving ze voor het eerst een Nederlands pensioen. Hierdoor werd ze verdragsgerechtigd. Dat werd voor de Franse zorgverzekeraar en Gerda pas later duidelijk. Met terugwerkende kracht van drie jaar is ze ingeschreven bij het CAK. Het gevolg: ze moet een flinke naheffing aan verdragsbijdrage betalen. Daar blijft het niet bij. Door haar lage inkomen heeft ze recht op zorgtoeslag. Ze kan deze zorgtoeslag maar tot anderhalf jaar terug aanvragen. Gerda wordt daarom maar weinig gecompenseerd voor het betalen van de verdragsbijdrage. Ze is op deze punten slechter af dan een Nederlands verzekerde. Daar tegenover staat dat Gerda, in tegenstelling tot Nederlands verzekerden, geen eigen risico hoeft te betalen als ze zich in een Nederlands ziekenhuis laat opereren aan haar knie. Het zijn verschillen die moeilijk uit te leggen zijn.